Związek Szlachty Polskiej

Cmentarze w Szadku

Szadek jest miastem położonym w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim. Jego początki sięgają średniowiecza. Obecnie istnieją w Szadku dwa cmentarze rzymskokatolickie, zdewastowany cmentarz ewangelicki, zachowały się również epitafia – relikty cmentarza przykościelnego – na murach gotyckiego kościoła z 1335 roku pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP i Św. Jakuba Apostoła.

Epitafia na kościele pw. Wniebowzięcia NMP i Św. Jakuba Apostoła

Po prawej stronie kruchty umiejscowionej obok dzwonnicy umieszczono dwie płyty na murze świątyni – obecnie poważnie uszkodzone przez warunki atmosferyczne. Epitafia wmurowano dla:

Na absydzie wmurowano potężną płytę zakrywającą niegdyś kryptę w posadzce kościoła (ślady po metalowych uchwytach) z zatartym herbem i pozostałościami napisu „Wierzbow”. Obok umieszczono niewielką tabliczkę marmurową z rytym herbem Pomian i zacierającym się napisem po łacinie poświęconym kapłanowi:

Dziekan szadkowski i kanonik łaski żył prawdopodobnie 70 lat. Napis kończy formuła modlitewna po polsku.

Ciekawostkę heraldyczną można znaleźć na kruchcie po przeciwnej do dzwonnicy stronie kościoła. Na prowadzących do niej żelaznych drzwiach umieszczono metalowy herb – prawdopodobnie Junosza.

Cmentarz Wawrzyńca (Choleryczny)

Powstał w połowie XIX w., gdy region opanowała epidemia cholery (l 852 r.). Początkowo chowano na nim ofiary epidemii, później stał się cmentarzem ogólnym. Kryje on również ślady historii Polski. Przy głównej alejce znajduje się grób 13 powstańców 1863 r. z partii Powidzkiego, dowódcy plutonu strzelców powiatu sieradzkiego, poległych w bitwie pod Szadkowicami 6 października 1863 r. W dwóch innych zbiorowych mogiłach pochowano nieznanych żołnierzy polskich z 10 Kaniowskiej Dywizji Piechoty generała brygady Franciszka Dindorf-Ankowicza z Armii Łódź, poległych we wrześniu 1939 r. (głównie w nocy z 5 na 6 września) od ognia niemieckiej artylerii w czasie wycofywania się przez Szadek po ciężkich walkach w rejonie Sieradza i Warty.

Obok grobu powstańców styczniowych zachował się jedyny pomnik ziemiański. Jest to niewielki monument z piaskowca zwieńczony żeliwnym krzyżem. Spoczął tu:

Cmentarz "stary"

Cmentarz parafialny położony jest na granicy z Wielką Wsią wokół niewielkiego wzniesienia z kościołem pod wezwaniem św. Idziego (obecna świątynia pochodzi z 1860 roku). Na zewnętrznych murach kościoła umieszczono szereg epitafiów mających pochodzić ze zniszczonych grobów szlacheckich i ziemiańskich. Poświęcono je następującym rodzinom lub osobom:

Płytę wystawioną z fundacji sióstr ozdobiono rytym herbem Gryf.