Jedynie prawda jest ciekawa.
W dziesiątą rocznicę śmierci Józefa Mackiewicza.
28 stycznia 1995 roku w dworku hrabiów Sierakowskich w Sopocie odbyła się Sesja Naukowa zorganizowana przez Związek Szlachty Polskiej.
Impreza wzbudziła szerokie zainteresowanie mieszkańców Trójmiasta. Niewielki budynek Dworku Sierakowskich z trudem pomieścił wszystkich gości.
Józef Mackiewicz (1902-1985), brat słynnego Stanisława Cata-Mackiewicza, był postacią równie barwną, a jednak niepomiernie mniej znaną. Mackiewicz był "fanatykiem" prawdy historycznej i głównym specjalistą polskim od tak zwanych "prawd niewygodnych", o których ze zrozumiałych względów nie należy głośno mówić. Żadnych względów nie uznawał, toteż więcej miał w życiu zajadłych wrogów niż bezgranicznych przyjaciół. Tę przypadłość charakteru Mackiewicza najdobitniej ujawniły referaty red. Adama Hlebowicza "Józef Mackiewicz - zdrajca czy bohater?" i dra Piotra Szczudłowskiego "Józef Mackiewicz a Niemcy". Mackiewicz był zainteresowany "kwestią niemiecką" instrumentalnie. Patrzył przez pryzmat idei antykomunistycznej krucjaty w czasie wojny (w czym się zresztą pomylił), a po wojnie - przez pryzmat możliwości wydobycia Polski ze strefy komunistycznych porządków przy pomocy Niemców. Ta możliwość wciąż jest otwarta, ale Mackiewicz nie doczekał nawet jej początków. Dr Selim Mirza-Juszeński Chazbijewicz szczegółowo i barwnie mówił o Tatarach w twórczości Józefa Mackiewicza, w tym - o rodzinnych związkach - m.in. jak dzięki "tatarskiej przepustce" jednego z krewnych Chazbijewicza, Mackiewicz z żoną przedostali się w styczniu 1945 roku do Włoch.
Pozostałe referaty - dra Macieja Żakiewicza "Józef Mackiewicz - pisarz niszczonego świata" i red. Andrzeja Kołakowskiego "Idea Krajowa w publicystyce Józefa Mackiewicza" poświęcone były topografią historyczną świata, którego już nie ma, a którego obywatelem czuł się Józef Mackiewicz: Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Niestety, z Londynu przybyć nie mogła zaproszona na sesję, jedyna spadkobierczyni twórczości pisarza, pani Nina Karsow.
Impreza spotkała się z bardzo przychylnym przyjęciem gości, sprawozdania przedstawicieli lokalnych mediów obecnych na Sesji opublikowały miejscowe gazety. Idee Związku Szlachty Polskiej oraz pismo "Verbum Nobile" zostało zaprezentowane szerokiej publiczności - zyskując sobie wielu nowych sympatyków. Teksty dwóch referatów opublikowano w numerze 11 "Verbum Nobile".
