Leźnica Mała
Oddalona o kilka kilometrów na zachód od Łęczycy wieś Leźnica Mała jest odnotowywana już w średniowiecznych źródłach. Pod koniec XVIII wieku była własnością księdza Andrzeja Miniszewskiego (Miniszewscy z końca XIX wieku pochowani są na cmentarzu łęczyckim).
Tutejszy cmentarz ulokowany jest przy samej drodze przecinającej wieś.
Niemal na końcu głównej alei, po jej lewej stronie, zachował się niezmiernie interesujący grobowiec o podwójnej, sklepionej beczkowo krypcie. Nad nim umieszczono pokaźnych rozmiarów pomnik z piaskowca. Stylistycznie jest on bardzo zbliżony do łęczyckiego pomnika ks. Kanonika Adolfa Żebrowskiego - tyle, że na pomnik Żebrowskiego użyty został czerwony piaskowiec, a tu jasny. Natomiast charakterystyczna, żłobkowana szachownica wskazuje, że pomnik wykonała nie łódzka firma, jak w przypadku pomnika Żebrowskiego, ale zakład kamieniarski Karasiewicza działający początkowo w Ozorkowie, a później w Łęczycy. Owa złożona z prostokącików, na przemian płaskich i rytych szachownica jest niejako wizytówką tej firmy.
Pomnik jest ozdobiony podobnie jak pomnik Żebrowskiego misternie kutą materią zwieszającą się od szczytu, z frędzlami po bokach. Z prawej strony, spod "materiału" wystaje wianek kwiatów. W centralnej części umieszczono napis Grób rodziny Borzęckich i Czarneckich. Pod nim znalazły się wypukłorzeźbione motywy krzyża, kotwicy, serca gorejącego i wiązki kwiatów. Spoczęli tu:
Antoni Łodzia - Czarnecki (l. 64, zm. 1918)
Józef Półkozic - Borzęcki (l. 86, zm. 1918)
Stanisława Półkozic - Borzęcka (l. 73, zm. 1937)
Na grobowcu jest oddzielnie położona tabliczka trumienna Bronisławy Czarneckiej (l. 85, zm. 1945)
Mieszkańcy Leźnicy Małej twierdzą, że pochowany jest tutaj, w niezbyt ładnym grobowcu z lastryko, Hubert ks. Lubomirski, syn księżnej Teresy z Radziwiłłów i ks. Huberta Lubomirskiego. Zmarły w 1977 roku Hubert Lubomirski jr miał być stróżem w PGR Mniszki. W grobie spoczywa jego druga żona Małgorzata.
