Marzenin – cmentarz przykościelny i grzebalny
Marzenin jest niewielką wsią leżącą w pobliżu Zduńskiej Woli – Karsznic w gminie Sędziejowice, w powiecie łaskim województwa łódzkiego. W centrum wsi znajduje się duży rzymskokatolicki kościół p.w. Wniebowzięcia NMP, który zbudowano pod koniec XIV wieku i wielokrotnie przebudowywano, co nadało mu oryginalny wygląd.
Po prawej stronie kościoła, w pobliżu plebanii, zachowały się nagrobki będące pozostałościami dawnego cmentarza przykościelnego. Pierwszy z nich to nagrobek z lekko zaokrągloną płytą epitafijną z piaskowca spoczywającą płasko. Wyryto na niej kursywą, bardzo dużymi literami, tekst poświęcony miejscowemu szlachcicowi:
Tu leży Maxymilian
Zadora
Łączkowski
Syn Wiktora
Sędzia Pokoju
Powiatu Sieradzkiego
Narodzony 1759 (?)
Zmarły 19 Listopada (?)
Niemal pod ścianą plebanii zachowało się ozdobne żeliwne ogrodzenie grobowca. W tylnej części umieszczony jest na murowanej podstawie żeliwny krzyż mający w dolnej części ozdoby w formie fantastycznych stworów – stylizowanych syren (?). O podstawę krzyża oparto marmurowa tablicę z inskrypcją:
Obywatel ziemski, radca Towarzystwa Kredytu Ziemskiego w Piotrkowie
Lat 67, zmarły 14 lipca 1892 roku
Osierocił ukochaną żonę i dzieci
Benigna z Pętkowskich Augustowa Kożuchowska
Lat 52, zmarła (?) maja 1912 roku
Ponad kilometr na południowy – zachód od kościoła znajduje się parafialny cmentarz rzymskokatolicki. W jego centrum wybudowano kaplicę. Po jej lewej stronie stoi za żeliwną balustradą piaskowcowy obelisk z kwiatową płaskorzeźbą u szczytu. Po lewej stronie, u dołu monumentu zasygnował się kamieniarz H. Pfitzner z Łodzi. Jest to grób małżonków Piaszczyńskich. Spoczęli tu:
Ostoja – Piaszczyńska
(?)
Henryk
Ostoja – Piaszczyński
† 27 IV (?) 1926
lat 63
Po przeciwnej stronie alei, na narożniku alei głównej i alei poprzecznej, po prawej stronie patrząc do wyjścia, umieszczono płaską płytę otoczoną potężnymi słupkami z piaskowca bez łańcuchów. Wyrzeźbiono na niej liść palmowy. Spoczął tu:
Maciejowski
h. Ciołek
lat 63
† 1914
w Pruszkowie
„Kochał gorąco
ojczystą ziemię...”
Fenomenem cmentarza jest gigantyczny grobowiec umiejscowiony w głównej alei, niemal przy kaplicy, obok płyty Maciejowskiego herbu Ciołek. Potężna konstrukcja grobowca ma około 10 m długości, a całość otoczona jest ozdobną balustradą z żeliwa. Na końcu grobowca zamontowano współczesny krzyż metalowy na podstawie cementowej z tablicą z napisem:
Sulimierskich
Herbu Stary Koń
Z przodu grobowca zamontowano dwie niewielkie tabliczki:
Lech Maciej Sulimierski
1923 Zielencice
1969 Londyn
kadet z Rawicza
żołnierz AK
2.
Ludmiła Sulimierska
Lat 81
† 15 XI 1994
Obok grobowca Sulimierskich, po jego lewej stronie, pochowano pod płaską płytą z piaskowca z rozetami u góry, otoczoną słupkami połączonymi metalowymi rurkami
ur. 22 stycznia 1830 roku
we wsi Mikorzyn
w Wielkim Księstwie Poznańskim
† 28 grudnia 1903 roku
w Wygięzłowie
Płyta powstała w zakładzie P. Bogusławskiego w Zduńskiej Woli.
Po drugiej stronie alei głównej, na wprost grobowca Sulimierskich, pochowano Rocha Osińskiego (1880 – 1914) urodzonego w „Księstwie Warszawskiem”. R. Osiński spoczął pod niewielkim neogotyckim monumentem zwieńczonym metalowym krzyżem. Grób otacza piękna balustrada z żeliwa.
W alei poprzecznej biegnącej obok kaplicy w prawo, po lewej stronie alejki, nieco w głębi kwatery zachowała się piaskowcowa płyta z rozetami w rogach, wykonana w warsztacie Jóżefa (?) w Piotrkowie. Spoczęła tu:
Gorzeńska
Obywatelka ziemska
Lat 45 - † 1896
Najpiękniejszym zabytkiem cmentarza jest znakomita secesyjna rzeźba przedstawiająca Maryję pod krzyżem. Ustawiono ją na grobie Józefa Rybarkiewicza († 1915). Niestety, brak jakiejkolwiek sygnatury firmy czy podpisu artysty.