Marzenin

Marzenin – cmentarz przykościelny i grzebalny


Marzenin jest niewielką wsią leżącą w pobliżu Zduńskiej Woli – Karsznic w gminie Sędziejowice, w powiecie łaskim województwa łódzkiego. W centrum wsi znajduje się duży rzymskokatolicki kościół p.w. Wniebowzięcia NMP, który zbudowano pod koniec XIV wieku i wielokrotnie przebudowywano, co nadało mu oryginalny wygląd.


Po prawej stronie kościoła, w pobliżu plebanii, zachowały się nagrobki będące pozostałościami dawnego cmentarza przykościelnego. Pierwszy z nich to nagrobek z lekko zaokrągloną płytą epitafijną z piaskowca spoczywającą płasko. Wyryto na niej kursywą, bardzo dużymi literami, tekst poświęcony miejscowemu szlachcicowi:

Dzieci dla ojca.
Tu leży Maxymilian
Zadora
Łączkowski
Syn Wiktora
Sędzia Pokoju
Powiatu Sieradzkiego
Narodzony 1759 (?)
Zmarły 19 Listopada (?)


Niemal pod ścianą plebanii zachowało się ozdobne żeliwne ogrodzenie grobowca. W tylnej części umieszczony jest na murowanej podstawie żeliwny krzyż mający w dolnej części ozdoby w formie fantastycznych stworów – stylizowanych syren (?). O podstawę krzyża oparto marmurowa tablicę z inskrypcją:

August Kożuchowski
Obywatel ziemski, radca Towarzystwa Kredytu Ziemskiego w Piotrkowie
Lat 67, zmarły 14 lipca 1892 roku
Osierocił ukochaną żonę i dzieci

Benigna z Pętkowskich Augustowa Kożuchowska
Lat 52, zmarła (?) maja 1912 roku


Ponad kilometr na południowy – zachód od kościoła znajduje się parafialny cmentarz rzymskokatolicki. W jego centrum wybudowano kaplicę. Po jej lewej stronie stoi za żeliwną balustradą piaskowcowy obelisk z kwiatową płaskorzeźbą u szczytu. Po lewej stronie, u dołu monumentu zasygnował się kamieniarz H. Pfitzner z Łodzi. Jest to grób małżonków Piaszczyńskich. Spoczęli tu:

Teofila Wiktoria z Lipowskich
Ostoja – Piaszczyńska
(?)

Henryk
Ostoja – Piaszczyński
† 27 IV (?) 1926
lat 63



Po przeciwnej stronie alei, na narożniku alei głównej i alei poprzecznej, po prawej stronie patrząc do wyjścia, umieszczono płaską płytę otoczoną potężnymi słupkami z piaskowca bez łańcuchów. Wyrzeźbiono na niej liść palmowy. Spoczął tu:

Wiktor
Maciejowski
h. Ciołek
lat 63
† 1914
w Pruszkowie
„Kochał gorąco
ojczystą ziemię...”



Fenomenem cmentarza jest gigantyczny grobowiec umiejscowiony w głównej alei, niemal przy kaplicy, obok płyty Maciejowskiego herbu Ciołek. Potężna konstrukcja grobowca ma około 10 m długości, a całość otoczona jest ozdobną balustradą z żeliwa. Na końcu grobowca zamontowano współczesny krzyż metalowy na podstawie cementowej z tablicą z napisem:

Grób Rodziny
Sulimierskich
Herbu Stary Koń


Z przodu grobowca zamontowano dwie niewielkie tabliczki:

1.
Lech Maciej Sulimierski
1923 Zielencice
1969 Londyn
kadet z Rawicza
żołnierz AK

2.
Ludmiła Sulimierska
Lat 81
† 15 XI 1994



Obok grobowca Sulimierskich, po jego lewej stronie, pochowano pod płaską płytą z piaskowca z rozetami u góry, otoczoną słupkami połączonymi metalowymi rurkami

Wincentego Sas – Kobylańskiego
ur. 22 stycznia 1830 roku
we wsi Mikorzyn
w Wielkim Księstwie Poznańskim
† 28 grudnia 1903 roku
w Wygięzłowie


Płyta powstała w zakładzie P. Bogusławskiego w Zduńskiej Woli.

Po drugiej stronie alei głównej, na wprost grobowca Sulimierskich, pochowano Rocha Osińskiego (1880 – 1914) urodzonego w „Księstwie Warszawskiem”. R. Osiński spoczął pod niewielkim neogotyckim monumentem zwieńczonym metalowym krzyżem. Grób otacza piękna balustrada z żeliwa.

W alei poprzecznej biegnącej obok kaplicy w prawo, po lewej stronie alejki, nieco w głębi kwatery zachowała się piaskowcowa płyta z rozetami w rogach, wykonana w warsztacie Jóżefa (?) w Piotrkowie. Spoczęła tu:

Józefa z Skrzyńskich
Gorzeńska
Obywatelka ziemska
Lat 45 - † 1896


Najpiękniejszym zabytkiem cmentarza jest znakomita secesyjna rzeźba przedstawiająca Maryję pod krzyżem. Ustawiono ją na grobie Józefa Rybarkiewicza († 1915). Niestety, brak jakiejkolwiek sygnatury firmy czy podpisu artysty.

Joomla Templates and Joomla Extensions by ZooTemplate.Com