Heraldyka cmentarzy w Paręczewie, Budzynku i Solcy Wielkiej
Leżący kilkanaście kilometrów na zachód od Ozorkowa Budzynek jest starą wsią szlachecką należącą do pocz. XVIII w. do rodziny Scholowskich.
Starosta łęczycki Stefan Szołdrski, który przejął wieś na własność na pocz. XVIII wieku, wystawił tu drewniany kościółek p.w. Ścięcia Św. Jana Chrzciciela. Niewyjaśnioną sprawą jest belka w kościele z napisem z XVIII wieku o fundacji świątyni w 1148 r. przez P. B. Scholowskiego. W uroczym kościółku nie zachowały się niestety żadne herby. Sam cmentarz nie posiada także jednoznacznych pochówków szlacheckich.
Podobnie jest z leżącym kilka kilometrów od Budzynka (w stronę Ozorkowa) Parzęczewem. Parzęczew był w średniowieczu wsią książęcą, wyniesioną przez Władysława Jagiełłę w 1412 r. do rangi miasta. Następnie Parzęczew stał się własnością kasztelana łęczyckiego Wojciecha. W roku 1800 miasteczko było własnością Stokowskich, w 1840 - Gotarkowskich. Po powstaniu styczniowym Parzęczew utracił prawa miejskie.
W pochodzącym z pocz. XIX wieku kościele p.w. Wniebowzięcia NMP zachował się portret jednego z właścicieli miejscowości, Adama Stokowskiego, pochodzący z 1785 roku.
Na tutejszym cmentarzu opodal pięknego, drewnianego kościółka z XVI wieku znajduje się pomnik w formie głazu narzutowego zwieńczonego secesyjnym krzyżem z piaskowca. Łacińska inskrypcja głosi, że poświęcono go Franciskusowi Xaweriusowi Uzarskiemu (1830-1873). Pod danymi umieszczono formułę curatus Parzenczeviensis. Nie sposób jednak z niej wywnioskować, czy ów Uzarski był właścicielem Parzęczewa, czy jego ostatnim burmistrzem.
Kilka kilometrów na północ od Parzęczewa, między Ozorkowem a Łęczycą znajduje się wieś Solca Wielka. W XII w. była to własność arcybiskupów gnieźnieńskich. W 1799 r. włączono ją do majoratu wsi Tkaczew. W pochodzącym z pocz. XX wieku kościele p.w. św. Wojciecha nie zachowały się żadne herby. Natomiast na pobliskim cmentarzu grzebalnym znajduje się kilka grobowców i płyt, które prawdopodobnie upamiętniają miejscową szlachtę. Niestety, brak na epitafiach jakichkolwiek dodatkowych informacji poza danymi personalnymi. Jedynym pochówkiem szlacheckim jest miejsce spoczynku KORWIN - Jagodzińskich. Kilkanaście metrów na północ od kaplicy cmentarnej usytuowany jest secesyjny pomnik wykonany z piaskowca, o oryginalnej konstrukcji przypominającej sąg drewna. Tylne pnie wyrzeźbiono pionowo, przednie zaś poprzecznie. Całość wieńczy krzyż stylizowany na nieokorowany konar. Tablica epitafijna została wykonana w formie arkusza papieru. Spoczęli tu:
Jan Gabryel KORWIN - Jagodziński (1866 - 1917)
Aniela KORWIN - Jagodzińska (1859 - 1943)
Obok umieszczono współczesną tablicę poświęconą Janowi Tadeuszowi KORWIN - Jagodzińskiemu (l. 63, † 1990).
Jako ciekawostkę wypada dodać, że niedaleko Parzęczewa, we wsi Chociszew, która była rodową siedzibą Chociszewskich herbu Junosza, istniał niegdyś kościół, prawdopodobnie fundacji Chociszewskich.