Spotkanie Oddziału Związku Szlachty Polskiej we Wrocławiu
oraz Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego
z JE ks. kard. Henrykiem Gulbinowiczem herbu Gryf.
5 kwietnia 2008.
Dnia 05.04.2008 roku w Domu Jana Pawła II nieopodal katedry na Ostrowiu Tumskim we Wrocławiu odbyło się wspólne zebranie członków wrocławskich oddziałów Związku Szlachty Polskiej oraz Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego. Zaszczycił je swoją obecnością J.E. ksiądz kardynał Henryk Gulbinowicz. Poprzedzone zostało zaś audiencją panów prezesów Mieczysława Kopcia (ZSzP) oraz Ryszarda Kwiatkiewicza (PTZ), w trakcie której to zaprosili oni księdza kardynała do wzięcia udziału w naszym spotkaniu.
Zebranie rozpoczęło się od powitania dostojnego gościa przez Prezesa Kopcia oraz nowowybranego Prezesa Kazimierza Romanowskiego (PTZ), którzy usadzili go na honorowym miejscu pośrodku stołu. Ksiądz kardynał zażartował, stwierdzając: „Ja też trochę pachnę kułakiem”... Po czym podziękował Bogu za to, że poprzedni system polityczny nie „wydusił” wszystkich ziemian oraz całej szlachty...
Po krótkim wstępie dotyczącym działalności obu organizacji oraz poinformowaniu zebranych o pochodzeniu byłego metropolity wrocławskiego, który wywodzi się ze szlacheckiego rodu Gulbinowiczów herbu Gryf, głos znowu zabrał dostojny gość, który zaczął od wspomnień z dzieciństwa i który zdradził, że tradycje oraz zasady moralne, związane ze szlacheckim pochodzeniem, zawsze były w jego rodzinnym domu żywe.
Ksiądz kardynał zdradził m.in. że jest synem Gulbinowicza i Gajewskiej; jego babką macierzystą była zaś przedstawicielka rodu Wąsowiczów. W domu Gulbinowiczów na Wileńszczyźnie panował silny kult przodków. Jego dziadek brał udział w powstaniu styczniowym. Szczególną pamiątką była zaś pewna srebrna taca, na której jeden z przodków (jako młody chłopiec) podawał wodę przejeżdżającemu przez majątek Gulbinowiczów Napoleonowi Bonaparte w trakcie kampanii roku 1812.
Jego Eminencja ujawnił, iż do dzisiaj w swojej pamięci zachowuje wspomnienie dnia, w którym urodziła się jego młodsza siostrzyczka; chwila, w której jego ojciec wziął malutkie dziecię na ręce i powiedział: „W imię Ojca i syna i Ducha Świętego, kochana córeczko przyjmuję Cię do rodu swego i niech Matka Ostrobramska zawsze czuwa nad Tobą”... Inne wiąże się z kolei z dziadkiem, który pragnąc, aby wnuk wyrósł na porządnego człowieka, zwykł mawiać: „Jesteś jasny, świeć że jaśniej albo niech Cię piorun trzaśnie!”...
Na prośbę zgromadzonych ksiądz kardynał opowiedział o swoich spotkaniach z Ojcem Świętym Janem Pawłem II, z których pierwsze miało miejsce na spływie kajakowym na Mazurach. Opowiedział m.in. kilka dowcipów, z których śmiał się Nasz Papież. Było to nie tylko zabawne ale i wzruszające.
Nawet nikt nie zauważył jak w sympatycznej atmosferze minęły trzy godziny wspólnego przebywania ze sobą, ale to głównie zasługa księdza kardynała, który ma wspaniały dar mówienia i który przywoływał różne anegdotki, „sypiąc” nimi niemal jak z rękawa... Spotkanie zakończyła modlitwa za naszych zmarłych przodków, życzenia pomyślności dla obu organizacji oraz wyrażenie nadziei ponownego spotkania w przyszłości. Był już późny wieczór, kiedy szczęśliwi i ubogaceni tym spotkaniem opuszczaliśmy Dom Jana Pawła II, udając się do swoich domów.
Adam Biliński herbu Sas
Sekretarz Oddziału ZSzP we Wrocławiu
