Związek Szlachty Polskiej

Cmentarz rzymskokatolicki w Goszczanowie

Goszczanów jest wsią gminną położoną w zachodniej części powiatu sieradzkiego. Jej rodowód sięga XII wieku. W centrum wsi wznosi się na wzgórzu barokowy kościół pod wezwaniem św. Marcina i św. Stanisława Biskupa Męczennika ufundowany przez ród Poniatowskich z pobliskiego Poniatowa. W kościele zachowały się epitafia członków rodu.

Około 250 metrów na wschód od kościoła ulokowany jest cmentarz parafialny. Około 100 metrów od bramy po lewej stronie prawej alei znajduje się lastrykowy pomnik Wacława Wyssogota-Zakrzewskiego (1860 – 1935). Obok ulokowano neobarokowy grobowiec kolatorów kościoła – Dezyderii i Józefa Komorowskich, prawdopodobnie miejscowej szlachty. Kilkanaście metrów dalej wybudowano oryginalną, eklektyczną kaplicę grobową. Wnętrza wysokiej budowli chronią metalowe drzwi. Po ich prawej stronie umieszczono marmurowe epitafium ze złoconą inskrypcją:

Najciekawszymi miejscami pochówku jest grupa trzech grobowców położona po prawej stronie alei w głębi kwatery na wysokości kaplicy Unrugów. Pierwszy grobowiec wykonano w piaskowcu najprawdopodobniej w warszawskiej pracowni A. Pruszyńskiego. Z przodu grobowca znajduje się pomnik z płaskorzeźbioną klęcząca postacią Maryi. Rzeźba wyszła spod znakomitego dłuta. Z epitafium wynika, że:

Obok wybudowano kolejny grobowiec z piaskowca, podobny stylistycznie do poprzedniego, lecz na wyższym poziomie artystycznym. Pomnik wykonał
A. Pruszyński z Warszawy w 1876 roku, co zaznaczono w sygnaturze umieszczonej na frontonie.
Pomnik w stylu neoklasycystycznym zwieńczony jest ozdobnym gazonem i akroteriami. Na froncie piaskowcowego monumentu artysta wyrzeźbił znakomicie wykonaną postać muzy otoczonej symboliką rolniczą (kłosy, pług, sierp), trzymającej w dłoni medalion z podobizną mężczyzny (najprawdopodobniej zmarłego) – jest to wysokiej klasy dzieło rzeźbiarskie. Podobnie, jak na pomniku obok, kamieniarz – liternik popełnił kilka błędów:

Ostatni grobowiec wykonano z otynkowanej cegły w stylu neoklasycystycznym. Na szczycie umieszczono rok „1890”. Pochowano tu członków rodziny Zaborowskich: Gustawa Zaborowskiego (†1884) i Aleksandra Zaborowskiego (1819-1887), Józefę Zaborowską (†1843) i Salomeę z Kobylańskich Zaborowską (†1862).

Na pobliskich cmentarzach w Chlewie i Kalinowej nie zachowały się jednoznacznie szlacheckie groby. Prawdopodobnie szlachtą byli Laudowiczowie pochowani w Kalinowej (groby ziemiańskiej rodziny Laudowiczów znajdują się w Siedlcu koło Łęczycy).